Strona główna
Poradnik podróżnego
O takim ranku, od lat i wszędzie,
Wędrowcy progi domów żegnają
I w uświęconym, starym obrzędzie
Mędrców z fajkami głosów słuchają:
„Skarbami wspomnień otul ramiona,
Jak kompas w serce weź oczy matki.
Gdzie bujna kępa rośnie zielona,
Kij swój wędrowcze odłóż i zatknij.
Rozpal ognisko, chroń je od burzy
I ciepło otocz mądrym kamieniem.
Gry srogi wicher błękit zachmurzy,
Ogrzej dwa serca ciepłym płomieniem.
Jeżeli mglisty krąg słońce ściśnie,
Ściągnie łez deszcze i niepogodę – wytrwaj,
Po nocy promień rozbłyśnie
I szczęście złote zdarzy w nagrodę.
Po nocy ciemnej nie wędruj z nikim,
W gęstwinie usta trzymaj zamknięte.
Byś nie pobłądził w ostępie dzikim,
Ślady do domu oznacz jak święte.
Patrz co dzień w gwiazdy, jak mlecznym traktem
Śmiało wędrują w tajemnym celu.
Z nimi się zbrataj – odwiecznym światłem
Cię poprowadzą. Idź, Przyjacielu!”
Violetta Tarnowska